μηδετίποτε

και μηδετίποτες

1. (αντων.) τίποτε απολύτως

2. ως ουσ. πράγμα ανάξιο λόγου, απολύτως τίποτε, μηδέν

3. (ως επίρρ.) καθόλου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μηδέ + τίποτε].